De overdracht

Terwijl jullie langzaam aan gaan slapen heb ik net mijn Middag eten gekregen, een salade vooraf met een lekker warm bord spagetti, gemaakt door de goed kokende huishoudster Magdalena. Vandaag was weer een leuke, overweldigende, maar bijzondere dag, wat ik niet had verwacht na de zware nacht die ik achter de rug had. Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik misselijk was van de honger. Ook moest ik nodig naar de wc, maar mijn vertrouwen in het doortrekken ervan was zo verminderd dat ik het liever nog even volhield. Zo heb ik een tijd gelegen tot ik er helemaal genoeg van had. Vol hoop dat er beneden nog een wc was, stapte ik de trap af. Ik was nog geen seconde beneden toen het alarm begon te loeien. Wat een slapstick had ik weer veroorzaakt. Het zoontje van mijn gastgezin moest midden in de nacht zijn bed uit om het alarm af te zetten en door te geven aan de politie dat er niks aan de hand was. Dus, ik ben toch maar gewoon naar de (enige) wc boven gegaan en na 6x doortrekken was gelukkig alles verdwenen. Wist ik veel dat ze hier wc papier niet doorspoelen maar in de prullenbak gooien. Als jeffrey me dat niet had verteld stond ik nu nog door te trekken.

Tijdens het ontbijt vroegen ze me of ik mee wilde naar een vergadering over het appartementencomplex dat ze aan het bouwen waren. De vriend van hun dochter zou ook mee gaan. Onderweg naar de vergadering stopten we even bij de bank waar de jongen die mee was me wel even zou helpen met het omwisselen van mijn dollars naar de peruaanse sol bij de mannen op straat (dat is namelijk een stuk goedkoper dan bij de bank). Hij heeft me geleerd 200 dollar te wisselen en te controleren of het geld wel echt is. Wat een spannende filmlike overdracht was dat! Bij het gebouw waar ze werkte kreeg ik een witte helm op en een laptop om me te vermaken terwijl zij de vergadering hadden. Tussendoor heeft de enkel Spaans sprekende vrouw achter de computer me meegenomen naar de markt. Geen veilige buurt denk ik want ze wilde dat ik mijn tas daar liet en de vrouw keek steeds waakzaam om zich heen terwijl ze in de kraampjes verschillende consumpties aan wees en opnoemde om me de spaanse woorden te leren. Gelukkig konden we redelijk communiceren en ving ik af en toe wat op van haar op mij gerichte spaanse praatgolven.
Op de weg terug reden we langs de zee en vanavond neemt ze me weer ergens mee naartoe heeft ze gezegd! De jongens hier zijn veel galanter, ze houden de deur voor je open en zijn erg behulpzaam, cultuurshock! Hopelijk is het gezin in cusco net zo gastvrij, maar daar kom ik snel genoeg achter. Tot schrijfs!