dag 1

Mijn reis is nu officieel van start gegaan. Ik typ dit met mijn dikke vingers op de veel te kleine touch screen toetsjes van mijn mini samsung tablet in het op en neer gaande vliegtuig met alle formulieren al voor mijn neus, maar dat later. Mama stond vanmorgen al klaar in haar cobrablauw stewardessenpakje toen ik gedouched maar moe naar beneden slenterde! De laatste spulletjes werden nog snel in de koffer gedrukt en na van iedereen afsheid genomen te hebben was het tijd om te vertrekken. Dit Is een beeld dat je voor je moet zien, mamma in haar blauwe pakje met mij in de trein terwijl elk langslopend persoon het niet kon laten om toch even te kijken wat dat rare stel nou in de trein deed. Ik herinner me een man die tegen een vrouw zei half engels half nederlands, 'I don't know wich train we should take next, ik weet niet welke trein' waarop de vrouw waar hij tegen sprak mamma aankeek en iets naar hem fluisterde. 'No mary' zei de man nogal hard, 'die vrouw is volgens mij niet van de ns maar van de vliegtuigen'. Ik keek mamma aan en zag haar stiekem lachen maar express haar mond houden omdat ze geen zin had in al die 'waar vlieg je dan heen?'-vragen.
Op het vliegveld werd het er niet minder op, nu staarde mensen ons niet meer aan omdat mamma in een pakje liep maar omdat een stewardess hand een hand liep met nouwja.. mij.
Ze heeft me letterlijk gebracht tot aan het vliegtuig en volgens mij heeft ze wel 20 mensen over me verteld op weg naar, het zelfde verhaal steeds opnieuw.

Even terugkomende op het begin van dit blog, een tijdsprong noem je zoiets geloof ik bij nederlands, (spaans weet ik nog niet!) . De vlucht gaat goed. Ik zit hier op een stoel met voor mijn neus twee ingevulde, ja ingevulde!, formulieren. Met dank aan de spaans en engels sprekende man naast me, niet dat mijn engels zo slecht is dat ik niks van de formulieren begrijp maar ik kreeg weer het examenstress gevoel dus de hulp was erg welkom! Het vliegtuig heeft een hoop leuke series en films zoals de vermakelijke kinderfilm mulan en de nieuwste film van the hangover maar daarover vertellen is nou niet zo heel erg interessant. Er loopt hier een redelijk knappe jongen constant rondjes door het vliegtuig met een baby! (Van hem?). Nu maar wachten op de aankomst en hopen dat Ik de lieve mensen die mij 2 dagen onderdak geven in lima vind als Ik het vliegveld uitloop! Tot schrijfs! P.s. ik heb nog niet gehuild! P.s.s. ik uploap dit later ivm een tekort aan wifi!

Nou de jongen met een baby wisselde af met een meisje van 15 of 16 jaar dus dat mystery is al wat verhelderd. Ik ben inmiddels aangekomen bij mijn gastgezin voor twee dagen in lima, ze zijn heel aardig en gastvrij en plannen nu al een reisschema voor me! Het uitzicht op lima vanuit het vliegveld was verschrikkelijk dus ik had wel even een waar ben ik beland, momentje en ik was zo bang dat ze al weg zou zijn toen ik uren tussen de drugshonden naar mijn blauwe samsonite koffer stond te zoeken. waarvan mamma zei dat ik die niet zomaar zou verwarren met een andere koffer, GRAPJAS ik stond daar lekker voorschut met die woorden In mijn hoofd beetje aan andermans koffer te trekken en duwen, gelukkig heeft de eigenaar me niet gezien. Ik weet nog dat ik dacht, 'wow zoveel krassen had ie niet, hoe hard gooien ze met die dingen'. Toen ik naar buiten liep met al mijn koffers na lang klunzen en alles uit mijn tas laten vallen bij de douane, stonden er heel veel mensen met namen op kartonnen bordjes hopend dat ik de persoon was die ze zochten. Ik vond mijn bordje al snel ondanks de verkeerde spelling van mijn naam! Ze omhelsde me meteen alsof ik haar al jaren kende en gaf me een kus (ik al klaar voor de tweede en de derde maar dat doen ze daar blijkbaar niet), sleurde me mee naar haar auto wat nog best gevaarlijk was aangezien stoppen voor zebrapaden hoogst ongebruikelijk is hier bij auto's. Het verkeer is echt een grote grap hier, ik zal er nog wel een foto van maken, niemand houdt zich aan de op straat geverfde lijnen, autos krioelen als mieren door elkaar en stoplichten staan onlogisch verspreid. Een getoeter dat je hier hoort niet normaal. Verder is het hier koud en ik snap de doortrekker niet hij spoelt het water wel weg maar niet het papier, omdat iedereen al naar bed was heb ik mijn wcpapier bah, met mijn handen eruit gevist en in de prullenbak gegooid. Bewijs dat ik me nog niet comfortabel genoeg voel om ze de wc met het papier er nog in morgen te laten aantreffen! Wat een slapstick! Hopelijk wen ik snel aan alle drukte en gewoontes! Eerst maar eens de nacht doormkomen, slaaplekker allemaal!