verjaardag

Verjaardag in peru, met dit in mijn gedachten kan ik het niet laten even terug te denken aan al mijn 19 verjaardagen waar ik thuis zo van genoot.

Veel te vroeg wakker gemaakt worden, of je nou eerste uur vrij bent of niet maar toch enthousiast naar beneden rennen uit nieuwsgierigheid hoe de keuken en de verjaardagsnoepjesstoel speciaal voor jou is versierd. Vervolgens starend naar de ingepakte cadeautjes op de keukentafel ongeduldig zitten wachten omdat papa er helaas toch meer tijd voor nodig heeft om wakker te worden. Als die eenmaal beneden is en zijn filmcamera weer in de hand heeft is het eindelijk tijd om gulzig alle papieren verpakkingen los te sheuren, ergens neer te gooien en te roepen ohhhahhh als je ziet wat zich onder deze verpakking verstopt. Daar hoort een dankjewel kus bij en het beschamende moment dat iedereen lang zal ze leven zingt met pappas camera op je neus en je geen idee hebt hoe je hierbij moet kijken of dat je mee moet zingen.

Eenmaal op school ga je lief langs met een zak snoepjes want als je jarig bent moet je natuurlijk ook cadeau's aan je klasgenootjes geven en zo weet ook iedereen daar hetzelfde ongemakkelijke momentje te creëren door in koor lang zal ze leven te zingen. Thuis komt de familie langs met meer cadeau's, er wordt taart gegeten, natuurlijk weer gezongen. De bitterballen van pappa gaan rond de kinderen kruipen langzaam stieken omhoog, omdat ze het wel gehad hebben met al die saaie grote mensen en vinden hun weg naar de playstation. Iedereen word naar beneden gesleurd om courgettensoep te eten aangezien dit altijd mijn keus was als mamma zei wat wil je eten op je verjaardag en met mamma in huis eindigd de avond altijd met alle saaie volwassenen aangeschoten dansend op muziek van james brown in de zitkamer.

Verjaardag hier is anders, niet te vergelijken. Mijn plan was om stil te blijven en niemand over mijn speciale dag te vertellen, dit leek me een stuk veiliger in verband met andere verjaardagen die ik in peru al langs heb zien komen. Maar voor goede vrienden valt dit blijkbaar toch lastig te verbergen. Zo gewoonlijk mogelijk ging ik werken in de bar in de ierse pub waar ik dagelijks te vinden ben. Met mamma had ik al gebeld en zodra ik begon met werken was ik in nederland twintig jaar, maar in peru nog 19. De avond verliep rustig, ik mocht de tafels serveren en hoewel ik toch te enthousiast was om voor me te houden dat ik jarig was verliep de avond normaal. Om half 12 verliet de stamgast zijn plek en wenste me een fijne kerst.., ohnee verjaardag. Dat was wanneer alles langzaamaan begon. Om tien voor twaalf kwam er een meisje binnen met een enorm bloemenpakket voor me en een tasje met chocola van eddie die ondertussen zelf werkte in mythology, een van de populairdere discotheken. Vervolgens, precies om 12 uur, op de minuut proostten mijn collega's en ik uitgekozen drankjes om mijn verjaardag te vieren.

Na mijn werk ging ik direct door naar mythology om ook daar in de bar te helpen. Voor tien minuten dacht ik echt dat niemand van mijn verjaardag afwist, mijn goede vriend edgar zei geen woord tegen me en ik had al besloten dat hij gewoon chagrijnig was. Ook de andere barmannen gedroegen zich zoals gewoonlijk. Totdat edgar me begroette en ik op dat moment van alle 5 de barmannen een ei op mijn hoofd kopotgeslagen kreeg. Je dacht toch niet dat we niet wisten dat het je verjaardag is, zei edgar met een vieze grijns. Madieke, mijn Nederlandse huisgenootje, kwam binnen en terwijl ik uitgebreid vertelde hoe ik vijf eieren in mijn haar had gekregen stond edgar achter me om er een zesde achteraan te gooien. Waarna hij vroeg, je drankje, wil je deze sterk of minder sterk. Dat minder sterk had hij niet begrepen, of het nu aan mijn spaans lag of aan zijn wil: voor ik het wist had ik een cocktail voor me staan met vuur bovenop waardoor ik hem snel moest drinken omdat anders het rietje verbrande. Binnen vijf minuten had ik deze weggeslokt waarop harrie me aankeek en zei, marie-lou vanaf nu geef ik je 15 minuten voordat je plat op de grond ligt. Na dit drankje nog een aantal shots en zo viel ik in slaap ergens op een bank in mythology terwijl eddy tevreden zei, je bent jarig zo hoor je je te voelen! En me min of meer naar huis heeft gesleept.

De volgende ochtend werd ik redelijk brak wakker, maar mijn huisgenootje wilde me meenemen voor een speciale lunch. Aangezien zij nederlands is, was dat dus een stuk veiliger. Nadat ik mijn nieuw gekochte kleren had aangetrokken was ik klaar om misselijk van brakheid me mee te laten sleuren naar het chocolademuseum waar ik werd getrakteerd op chocoladefondue! Daarna ben ik meteen doorgegaan naar indigo, een bar, om daar shisha te roken en nachos te eten met wat vrienden. Vervolgens nam eddie me mee naar paddys pub (de bar waar ik werk) waar we wat dronken en nog meer nachos aten, opeens ging al het licht uit in de pub en verscheen er een taart omringd door zingende collegas met kaarsjes en al. Zoals ik gewend ben blies ik de kaarsjes uit en voor ik het wist werd de hele taart in mijn gezicht geduwd. Terwijl ik helemaal onder de taart zat werden er meerdere fotos genomen wat mij toch weer een beetje deed denken aan pappa met zijn vroege verjaardag videocamera. nieuwe kleren op verjaardagen in peru zij absuluut geen succes, maar gelukkig na lang wassen in de bar kreeg ik alles schoon. De rest van de avond verliep rustig, ze namen me mee naar een peruaanse discotheek met alleen lokalen waar we nog hebben staan dansen, maar alcohol, daar had ik geen behoefte meer aan.